Podne konstrukcije

Podovi su horizontalne površine po kojima se hoda. Izrađuju se kao jednostavne i složene konstrukcije, zavisno od namjene prostorije, uslova koji vladaju u njima, kao i od položaja poda u odnosu na nivo zgrade (pod podruma, pod prizemlja bez podruma ili pod na međuspratnim konstrukcijama).

Podna konstrukcija se sastoji od podne podloge, podne obloge i dodatnih slojeva koji se postavljaju po potrebi.

Podna podloga – košuljica

Podna podloga, ravnjajući sloj ili košuljica, nalazi se ispod podne obloge. Ona nosi cjelokupno opterećenje koje djeluje na podnu oblogu. Neophodno je da bude dovoljno čvrsta i da ne mijenja predviđenu debljinu. Estetski izgled podne podloge zavisi od toga koliko je ravna, da li ima udubljenja ili ispupčenja. Prema načinu izrade podne podloge mogu biti izgrađene suvim ili mokim postupkom.

Suvim postupkom pologa se postavllja slobodno ili se pričvršćuju za noseću konstrukciju. Ovdje spadaju suvi estrisi, drvene podkonstrukcije, itd.

Mokrim postupkom dobijaju se monolitne pologe koje se izlivaju na licu mjesta. Razlikuju se prema načinu izrade i vrsti materijala. Prema načinu izrade razlikuju se: vezani estrih (nanosi se direktno na noseću konstrukciju), estrih na sloju koji ga razdvaja od noseće konstrukcije i plivajući estrih (nanosi se na prethodno pripremljene slojeve za termičku i zvučnu izolaciju).

Dodatni slojevi

U dodatne slojeve podnih konstrukcija ubrajaju se slojevi za: toplotnu izolaciju, zvučnu izolaciju, hidroizolaciju i slojevi za zaštitu od kondezovanja vodene pare.

Termoizolacioni slojevi postavljaju se  u podne konstrukcije izložene hlanoći ili toploti. Za termoizolacione slojeve upotrebljavaju se sintetički materijali (stiropor, stirodur, poliuretan, itd.) i organski materijali (pluta, vuna, slama, itd.).

Zvučnoizolacioni slojevi se postavljaju ispod podne podloge i odabrani materijal zavisi od traženih zvučno izolacionih karakteristika.

Hidroizolaconi slojevi u podnoj konstrukciji služe za zaštitu termoizolacionih i zvučnoizolacionih slojeva od vlage. Za ovaj sloj se upotrebljavaju izolacione trake ili premazi.

Sloj za zaštitu od kondenzovanja vodene pare sprječava prodor vodene pare u termozvučni izolacioni sloj. Za ovaj sloj se upotrebljavaju plastične i aluminijumske folije.

Podna obloga

Podna obloga je završni dio podne konstrukcije po kojoj se hoda. Naziva se i lice poda, jer je to vidljiva površina

Vrstu podne obloga određuje projektant prilikom izrade glavnog projekta arhitekture, u zavisnosti od estetskih zatjeva, djelatnosti u prostoriji i drugih uslova. Podna obloga treba da bude otporna na habanje, da ima malu masu, potrebnu čvrstoću na pritisak, savijanje i zatezanje, potrebna svojstva za sprječavanje prenošenja toplote, zvuka, zračenja i da posjeduje kvalitet završne obrade, odnosno da može aktivno da se održava uz određena sredstva propisana od proizvođača sa odgovarajućim atestima i garancijama.

Kvalitet ugrađenog poda zavisi od  kvaliteta materijala podne obloge, načina izrade i održavanja. Pod treba da ima i estetskih kvaliteta, da bude trajan, udoban, ravan i elastičan, jednostavan za održavanje, siguran za kretanje, i kada je suv i kada je mokar, bezbjedan od požara i štetnih isparenja, itd.

P O D J E L A    P O D O V A

Podovi se dijele prema različitim kriterijumima. Dva najčešća kriterijuma, objašnjena u ovom tekstu, su porijeklo materijala, toplotna i zvučna izolacija.

Prema porijeklu materijala

Prema porijeklu materijala podovi se dijele na: podove od prirodnog materijala i od vještačkog materijala. U podove od prirodnog materijala spadaju: kamen, drvo i zemlja. U podove od vještačkog materijala spadaju: beton, keramika, asfalt, guma, linoleum, pluta, metali, sintetički materijali i sl.

Prema toplotnoj zaštiti podovi se dijele na: tople, polutople i hladne podove. Kojoj podjeli će određeni pod pripadati zavisi od koeficijenta upijanja toplote podne obloge (S) koji predstavlja svojstvo materijala. U načelu se najčešće hladni podovi koriste spolja, a topli i polutopli unutra.

Topli podovi

Topli podovi  imaju najčešću primjenu u stambenim prostorima zbog osjećaja udobnosti pri dodiru bosih stopala na pod. Ovdje spadaju: podovi od drvenih prefabrikata, dasaka, parketnih daščica, mozaik (lameliranog) parketa, parketnih traka, tekstilne obloge, plute, itd. 

Polutopli podovi

Polutopli podovi postavljaju se na mjestima gdje hladni podovi nisu pogodni, a ne odgovaraju ni topli. Polutopli podovi su otporni na habanje, uticaj vode, kiseline, masti, baze, a loši su provodnici električne struje. Postavljaju se u svim vrstama objekata. Ovdje spadaju podovi od linoleuma, gume, livenog asfalta, vinila, plastičnih masa, itd.

Hladni podovi

 Hladni podovi se izrađuju na bazi kamenog agregata i cementa. Pružaju osjećaj hladnoće i znatno su otporniji na habanje od ostalih materijala za podove. U hladne podove se ubrajaju podovi od: nabijene gline, opeke, keramike, teraca i kamena, cementne košuljice, liveni betonski i teraco podovi, od prirodnog ili vještačkog kamena, staklenog mozaika, asfaltnih ploča sa kamenim agregatom, itd.

Još jedan važan kriterijum, prema kome je takođe izvršena podjela podova, je zvučna izolacacija, odnosno izolacija od udarnog zvuka. Udarni zvuk je buka koja se stvara na površini podne obloge i prenosi dalje kroz tavanice i zidove. Od vrste materijala podne obloge zavisi i stepen gušenja udarnog zvuka na samom izvoru. Podne obloge mekane strukture kao što su: tekstilne (tepisi), linoleum, plastične mase, guma i drvo povoljnije su za zvučnu zaštitu od tvrdih obloga od keramike, kamena ili betona.