Termoplastika u građevinskoj industriji

Pojam termoplastika se odnosi na sve one materijale koji se sastoje od velikih molekula polimera. Te velike molekule polimera sačinjavaju monomeri koji su spojeni u mnoštvo linearnih lanaca. Dužina ovih lanaca je upravo ono što determiniše svojstva ovog materijala. Ukoliko je lanac duži, težina molekula je veća, a samim tim i materijal je dugotrajniji. Ono što ovu grupu materijala čini pogodnom za primjenu u građevinarstvu (i drugim industrijama) je to što se može zagrijavati do tačke topljenja i ponovo učvršćivati nakon hlađenja bez izmjene njegove molekularne strukture.

Termoplastični kompoziti

Kompozitni materijal se definiše kao višefazni, koji je rezultat spajanja materijala sa različitim sastavima koji ostaju povezani. Oni zadržavaju svoje individualne karakteristike i svojstva, bez podvrgavanja bilo kakvoj hemijskoj reakciji. Za razliku od rastvaranja, elementi kompozita se potpuno spajaju jedan sa drugim, uspostavljajući sistem

koji u tom obliku poboljšava specifične ili sinergističke karakteristike koje nije moguće postići koristeći svaki element pojedinačno.

Termoplastični kompoziti se sastoje od plastične komponente, a podijeljeni su na dva primarna tipa:

termoplastični stakleni materijal (GMT)

i napredni termoplastični kompozit (ATC).

Termoplastični stakleni materijal (GMT)

GMT obuhvata različite termoplastične komponente kao što su polikarbonat, polipropilen polivinil hlorid, poliamid, poliestri i polifenilen sulfid. Staklena vlakna u oblicima kao što su sjeckana vlakna, nasumično isjeckana vlakna ili neprekidne prostirke, služe kao primarna faza ojačanja.

Polikarbonat je materijal visokih performansi, koji ima široku primjenu u građevinarstvu: od prozora do zidnih panela, krovnih sistema i elemenata spoljašnjih LED sistema osvjetljanja. Brojne su karakteristike koje ga čine primjenljivim u industriji građevinarstva, a to su prije svega: lakoća i trajnost, visoka otpornost na udar i toplotu, kao i velika otpornost na plamen. Polikarbonatne ploče se mogu koristiti u blizini prozora i zastakljenih površina zato što se mogu tonirati. Time se smanjuje emisija sunčeve svjetlosti u unutrašnjost prostora, što utiče na redukciju troškova hlađenja prostora tokom ljeta. Tipična primjena zastakljivanja prozora i krovova sprovodi se korišćenjem IR višezidne polikarbonatne ploče sa solarnom kontrolom, koja smanjuje uticaj toplote u prostoru. Polikarbonat se može oblikovati u različite složene forme pomoću termoformiranja - tehnike termoplastičnog oblikovanja zasnovanog na toploti. 

Polipropilen je termoplastični polimer je veoma dugotrajan materijal, koji je u stanju da podnese habanje i otporan je na pucanje. Ima široku primjenu u industriji u vidu: film-obloga koji se koriste za izolaciju zgrada, industrijskih lijepkova i traka, kao i plastičnih djelova cijevi. Takođe, sastavni su dio obloga i membrana za zaštitu od vlage koje mogu smanjiti prodor vazduha i prenos toplote u cilju poboljšanja energetske efikasnosti. 

Napredni termoplastični kompozit (ATC)

ATC koristi različite komponente u kombinaciji sa vlaknima da bi dobio napredne termoplastične kompozite. U početku su preovladavale amorfne smole kao što su polietersulfon i polieterimid. Međutim, za primjene koje zahtijevaju povećanu otpornost na rastvarače, koriste se polukristalni polimeri kao što su polieter keton i polifenilen sulfid. Vrste vlakana variraju u zavisnosti od toga da li se koristi ugljenik za primjenu na visokim temperaturama ili staklo za primjenu na niskim temperaturama.