Značaj parametrijske arhitekture

Parametrijska arhitektura se može definisati kao korišćenje matematičkih algoritama u svrhu generisanja nepravilne forme i konstrukcije. Ovaj tip arhitektonike, karakteriše upotreba složenih geometrijskih oblika, koji diktiraju formu i oblik objekta na osnovu zadatih parametara. Pojam parametricizma, odnosno parametrijskog dizajna odnosi se na upotrebu parametara u kompjuterskim modelima koji omogućavaju projektantima da eksperimentišu sa formom i oblikom objekata. 

Prednosti parametrijskog dizajna

Parametrijsko projektovanje koristi algoritme za kreiranje forme koji može da se prilagodi promjenljivim uslovima. To je važno, jer omogućava stvaranje složenih, inovativnih i održivih volumena objekata koje je ranije bilo nemoguće postići korišćenjem tradicionalnih metoda projektovanja. Ovakav metod će svebiti sve neophodniji u budućnosti, jer omogućava suočavanje sa izazovima složenih i međusobno povezanih disciplina, od održivosti do urbanizma i društvene dinamike, dok istovremeno stvara nove prilike za nesputano kreativno izražavanje i ispitivanje granica onoga što je moguće u arhitekturi. Parametrijski dizajn nije samo još jedan pravac u arhitekturi, on predstavlja revoluciju tehnološkog razvoja, načina razmišljanja i pristupa rješavanju problema. U svakoj fazi arhitektonskog projektovanja, obrazovanja i izgradnje, parametarizam ima mnogo toga da ponudi, a polje se i dalje neprestano širi.

Tok potrage za formom

Učenje parametrijskog dizajna se suštinski razlikuje od tradicionalnog, modernističkog pristupa. Fokus modernističkog pristupa je na procesu dolaženja do forme, korak po korak i kroz detaljnu analizu postojećih problema doći do pronalaska rješenja. Svaka naredna faza zasniva se na onim prethodnim dok se ne dođe do optimalnog rješenja. 

Dok, sa druge strane, parametrijski dizajn se zasniva na suprotnoj vrsti procesa. Ovdje, projektant „prepušta“ softveru složenu potragu za formom. Uloga projektanta je da napravi postavku skupa vrijednosti koje utiču na krajnji rezultat koji najviše odgovara njegovoj kreativnoj viziji. U toku zadavanja parametara hipotetička forma se kontinuirano podešava i prilagođava dok se ne dobije odgovarajući krajnji rezultat, kao posljedica prethodno unesenih vrijednosti.  

Znanje, vještine i stručnost potrebni za parametarski dizajn nisu iste kao one koje se tradicionalno primjenjuju na arhitektonskim fakultetima. Arhitekte bi trebalo da nauče da kombinuju matematičko znanje, programiranje, nauku o podacima (data science), sistematsko razmišljanje, vještačku inteligenciju, itd. Radi se o učenju novog jezičkog sistema projektovanja.

Uticaj parametrijskog projektovanja na proces izgradnje

Sistem rješavanja kompleksnih problema na gradilištu može postati mnogo jednostavniji uz pomoć parametrijskog projektovanja. Parametrijski dizajn uzima u obzir parametre koji se kreću od programa, konteksta lokacije, faktora okoline tehnološki proces proizvodnje materijala. U zavisnosti od naše spremnosti da se nosimo sa ovim složenostima, granice onoga što možemo da uradimo se šire, što dovodi do novog istraživačkog polja i u konačnici poboljšanja standarda arhitektonske prakse.

U toku procesa projektovanja i izgradnje, generiše se ogromna količinua podataka.Tehnički crteži osnova, presjeka, fasada, zatim renderi, razni izvještaji troše ogromne količine papira da bi bili odštampani. Uz parametrijsko projektovanje, proces dokumentovanja svodi se na jedan pristupačan, kompjuterski model sa svim podacima kojima može pristupiti svako u bilo kom trenutku. U takvim sistemima biće mnogo mogućnosti koje tek treba istražiti i iskoristiti na efikasan način. 

Parametrijsko projektovanje u kombinaciji sa proizvodnim tehnologijama predstavlja revoluciju u građevinskoj industriji. Upotreba robotike, CNC mašina i makro 3D štampača će neminovno poboljšati proces izgradnje. Neke od ovih mogućnosti su već poznate, a neke se još uvijek istražuju i razvijaju. Parametrijski dizajn se može koristiti i kao vid optimizacije faze izgradnje.