Tradicionalno i savremeno pod istim krovom

Projekat arhitektonskog biroa Moser und Hager preispituje ciklus trajanja jednog seoskog objekta kroz valorizaciju lokalnog nasljeđa i minimalistički projektantski izraz. Suočeni sa sve većim brojem napuštenih seoskih objekata, projekat je imao zadatak da poštuje istorijsko nasljeđe mjesta, koristeći jednostavan i savremen jezik.

U jednom austrijskom selu, sjeverno od Dunava, dva stara objekta koja se nalaze u sklopu farme, pretvorena su u tri stambene jedinice. Cilj je bio valorizacija konstrukcije nekadašnjeg ambarа, zadržavanjem debelih zidova od cigle i kamena, i uvođenjem novog objekta koji se nalazi unutar starog zidnog omotača. Masivni stubovi od cigle i krov, koji su karakteristični za štalu, zadržani su kao noseći elementi i uključeni u novi projekat.

Kako bi se to postiglo, arhitekti su ostavili slobodan prostor između novog volumena i postojeće zidane konstrukcije. Time se formirao natkriveni prolaz i dodatni prostor. Oni istovremeno služe kao spona između unutrašnjeg i spoljašnjeg prostora s jedne strane i kao neprekidna veza između tradicije i savremenog. Novi objekat se na adekvatan način uklapa u cjelinu i, u interakciji sa očuvanim stubovima, otvara nove međuprostore.

Volumen novog objekta karakteriše jednostavnost forme, velikih otvora sa završnom obradom u tamnoj nijansi drveta koja kontrastira koloritu starog ambarа. Prizemlje, kao i pojedini zidani dijelovi, izvedeni su u ogoljenom betonu, čime se formira jedinstvena površina koja objedinjuje novi stambeni prostor i ojačava određene vertikalne strukture.

Unutrašnja organizacija objekta je fluidna i prostrana, sa tamnim volumenom novog objekta u sredini, dok se oko njega smjenjuju različite funkcije. Umetanje novog objekta u postojeću strukturu čitljiva je i u samoj osnovi, koja je organizovana oko jedinstvenog, centralnog infrastrukturnog bloka koji objedinjuje sve neophodne tehničke instalacije. Suptilan izgled novog objekta na taj način predstavlja iskazivanje određenog senzibiliteta prema lokalnom graditeljskom nasljeđu, ali predstavlja i mogući putokaz za razmišljanje u kom pravcu treba valorizovati objekte u ruralnim područjima.